Jak rozmawiać z dzieckiem o wojnie w Ukrainie?

Wojna w Ukrainie budzi trudne uczucia zarówno u dorosłych jak i dzieci. Rodzice często mają dylemat czy rozmawiać ze swoimi dziećmi o wojnie czy raczej przemilczeć lub ukrywać ten temat.
Pamiętajmy, że większość dzieci ma dostęp do Internetu, ma kontakt ze sobą i ze światem, słucha tego o czym rozmawiają dorośli. Raczej nie uchronimy ich przed tematem wojny w Ukrainie. Ważne jest, aby to rodzice byli tymi od których dzieci otrzymają niezbędne informacje oraz tymi, którzy będą korygować zasłyszane poza domem treści. Bądźmy szczerzy, rozmawiajmy o faktach, ale bądźmy też uważni na uczucia dziecka i stwórzmy bezpieczną przestrzeń do rozmowy. Ogromnie ważne jest dostosowanie treści i języka do wieku i wrażliwości dziecka. Rozmawiajmy o tym co dziecko niepokoi. Bądźmy uważni na zmiany w jego zachowaniu. Pod tzw. „trudnym” zachowaniem często kryć się mogą emocje i myśli z którymi dziecko nie umie sobie poradzić. Warto wtedy nazwać to co widzimy oraz okazać empatię i troskę.
Bezwzględnie ograniczmy obrazy wojny docierające do dziecka. Widok zbombardowanych domów, rannych i cierpiących osób może być zbyt dużym obciążeniem dla psychiki dziecka, które nie będzie w stanie tego przetworzyć.
Zadbajmy o to, by temat wojny nie zdominował całkowicie życia rodzinnego, ograniczmy oglądanie przy dziecku wiadomości i relacji z obszarów objętych działaniami wojennymi.
Postawmy w życiu rodzinnym na rutynę, zwyczajność i codzienną troskę. Nasz spokój będzie najlepszym gwarantem bezpieczeństwa dziecka. Bądźmy przy naszych dzieciach, rozmawiajmy, przytulajmy.
Uwagę przekierujmy na to, co możemy dobrego zrobić w tej sytuacji. Wspierajmy inicjatywy oddolne. Okazywanie solidarności z Ukrainą, zaangażowanie w pomoc osobom potrzebującym pozwoli skupić się na konkretnych działaniach, rozwinie empatię i da poczucie sprawstwa oraz będzie dobrym przykładem na to, że „ludzi dobrej woli jest więcej”.

Iwona Pasterska, pedagog PPP nr 2