Standardowy proces diagnostyczny składa się z:
Rozmowy wstępnej z rodzicem/opiekunem prawnym, podczas której specjalista przeprowadza wywiad dotyczący rozwoju dziecka, jego zainteresowań, mocnych stron oraz problemów i trudności, a także sytuacji rodzinnej. Rozmowa ma na celu poznanie potrzeb i oczekiwań rodziców oraz wskazanie optymalnych form pomocy psychologiczno–pedagogicznej, a także udzielenie wszelkich niezbędnych informacji.
Rozmowa wstępna odbywa się bez udziału dziecka. W przypadku, gdy po rozmowie wstępnej tego samego dnia odbędzie się badanie psychologiczne/pedagogiczne to dziecko w czasie rozmowy czeka w poczekalni. Jeśli rodzic przewiduje, że dziecko może mieć kłopot z samodzielnym czekaniem na rodzica, należy poinformować o tym diagnostę.

Diagnozy psychologicznej dziecka z wykorzystaniem czterech podstawowych metod diagnostycznych: rozmowa, wywiad, obserwacja, a także profesjonalne testy psychologiczne, które mierzą różne funkcje poznawcze oraz rozwój emocjonalny i społeczny.

Diagnozy pedagogicznej dziecka, podczas której specjalista sprawdza umiejętności pisania, czytania, liczenia oraz funkcje percepcyjno–motoryczne dziecka.

Celem diagnozy psychologicznej i pedagogicznej jest rozpoznanie aktualnego stanu, sytuacji, poziomu wiedzy i umiejętności dziecka na podstawie obserwowanych objawów, porównanie ich z ogólnymi prawidłowościami rozwoju typowymi dla danego wieku dziecka, a także przygotowanie wniosków i zaleceń.
Każda diagnoza zwykle trwa od 1,5 do 2 godzin. W miarę możliwości badania wykonuje się w trakcie jednego dnia z przerwą na odpoczynek/posiłek między badaniami, dlatego też rodzice proszeni są o zabranie dla dziecka napoju oraz przekąski.
Ilość spotkań może się zwiększyć lub zmniejszyć w zależności od wieku dziecka, jego uwarunkowań psychofizycznych oraz możliwości poznawczych. Może pojawić się także potrzeba dodatkowych badań np. badanie słuchu lub wzroku, a także dodatkowych konsultacji, np. u logopedy, u lekarza. Specjalista z PPP2 może poprosić rodzica o przeprowadzenie konsultacji poza poradnią, np. psychiatrą, ortodontą, neurologiem, foniatrą, laryngologiem itd.
W spotkaniach diagnostycznych z psychologiem, pedagogiem lub logopedą dziecko uczestniczy samodzielnie.

Rozmowy postdiagnostycznej z rodzicem lub opiekunem prawnym w celu omówienia wyników badań oraz przekazania informacji o możliwych formach pomocy, a także zaleceń i wskazówek do pracy z dzieckiem.
Jest to czas, w którym opiekun może zadać pytania oraz poprosić o wyjaśnienie niezrozumiałych kwestii. Rozmowa odbywa się bez udziału dziecka. Po rozmowie rodzic/opiekun prawny/pełnoletni uczeń może wnioskować o wydanie pisemnej informacji o wynikach badań lub opinii bądź orzeczenia. Dokumenty te powinien ale nie musi przedłożyć w szkole.